رشدمان

این رویکرد عبارت است از فرآیندهایی برای مشارکت کودکان در ایجاد نوآوری، تصمیم‌­گیری، طراحی شهری، برنامه‌ریزی و مدیریت مدارس. یک مثال آن برنامه مخصوص کودکان برای ارائه دیدگاه‌هایشان در طراحی ایده‌هایی برای بازآفرینی املاک و تأثیرگذاری بر سیاست‌‌های عمومی بود. واحد محرومیت اجتماعی^[1]، کودکان را مأمور کرد با سایر بچه‌­های ساکن در خانه‌­های سازمانی مصاحبه و نتیجه را به وزیران ارائه دهند.

[1] Social Exclusion Unit