ساختارهای غیررسمی مانند آنهایی که در طرح«سقفی برای شیلی»[1] در 1997 برای تهیهی مسکن مناسب برای فقیرترین شهروندان شیلی استفاده شد. تازه فارغالتحصیلان و افراد حرفهای با برنامه به مدت دو سال بر روی پروژههای مختلف کار کردند تا بتوانند خانه بسازند و زاغهها را به خانههای امن و مناسب تبدیل کنند. اکنون این سازمان در سراسر آمریکای جنوبی گسترش یافته است و صدها هزار داوطلب برای ساخت بیش از 40 هزار مسکن ثبتنام کردهاند. آنها امیدوارند بتوانند در سال 2010 بیش از ده هزار مسکن در سراسر قاره بسازند. تا چندی پیش، «سقفی برای شیلی» از هیچ جایگاه حقوقیای برخوردار نبود و تنها یک شبکهی آزاد و مستقل متشکل از دانشجویان، جوانان صاحب حرفه و ساکنان منطقه بود. فلیپه بریوس[2] مبتکر این طرح باور داشت بهترین راهکار ممکن این است که به داوطلبان اجازه داده شود خودشان مالک پروژه باشند و این بدین معنا نیز بود که مالکان نمیتوانند بر «سقفی برای شیلی» ادعای حقوقی داشته باشند. در سال 2005، «سقفی برای شیلی» با هدف ساخت خانه در زمینهای دولتی همکاری خود با دولت را آغاز کرد. پیشگامان این طرح برای انجام این کار مجبور به ثبت قانونی آن شدند. مثال دیگر آن الکلیهای گمنام[3] است که به جای یک سازمان رسمی و برای جلوگیری از بوروکراسی بهعنوان یک شبکهی عضویتی سازماندهی میشود.
[1] Un Techo para Chile
[2] Felipe Berríos
[3] Alcoholics Anonymous
[1] Un Techo para Chile
The Open Book of Social Innovation
https://www.nesta.org.uk/report/the-open-book-of-social-innovation/