مردمنگاری، رویکردی جامعنگر برای پژوهش است که توسط انسانشناسان با هدف شناخت مردم در بستر اجتماعی و فرهنگی خود آنان توسعه یافته است. مبانی نظری اساسی مردمنگاری این است که افکار و اعمال مردم به دامنه وسیعی از عوامل بستگی دارد و آنچه در یک موقعیت میگویند یا انجام میدهند لزوماً در موقعیت دیگری اتفاق نمیافتد. محقق برای درک کامل رفتار، تفکرات و نحوهی تصمیمگیری مردم باید در موقعیت واقعی و اجتماعیشان با آنان زندگی کند. روش اولیه مردمنگاری«مشاهده مشارکتی» است. این به معنای غرق شدن محقق در زندگی افراد مورد مطالعهاش است. مردمنگار نه فقط به مشاهده و پرسوجو دربارهی موقعیتهایی که مردم با آن مواجه میشوند میپردازد بلکه در کنار مردم با موقعیتی خاص مواجه میشود. ماهیت دقیق این مشارکت، سنجش حساسیتهای فرهنگی و عملی است؛ اما مردمنگار در طول روز وقت خود را با مشاهده و مطالعه مردم در خانهها، محیطهای اجتماعی و آموزشیشان سپری میکند.
The Open Book of Social Innovation
https://www.nesta.org.uk/report/the-open-book-of-social-innovation/