رشدمان

بانک ایده­‌ها که پیشگام آن یک موسسه نوآوری اجتماعی در انگستان بود، در واقع یک مخزن آنلاینِ ایده­‌ها و تجربیات است که 4000 ایده آنلاین در آرشیو خود داشته و 250 هزار بازدیدکننده درهر سال دارد که 160 هزار نفر از آن‌ها به حداقل یک ایده رای داده‌اند. بانک جهانیِ ایده‌­ها درسال 1995 احداث شد، باعث بوجود آمدن تعداد زیادی وبسایت‌­های مشابه مانند بانک ایده­‌های نروژ (که روی موضوعات پایدار محیط زیست تمرکز می‌­کند) گردید.«نوآوری بهداشتیِ من» نیز نمونه‌ای دیگر است که مردم را قادر می‌­سازد درباره­ سیستم مراقبت‌­های بهداشتی، پیشنهادها خود را ارائه دهند. این وبسایت‌­ها حاوی طیف گسترده­‌ای از ایده‌­ها هستند- همه نوع ایده­‌ای از ایده­‌های درخشان تا ایده­‌های کاملاً پوچ­گرایانه؛ اما حتی هنگامی‌که ایده­‌ها عالی هستند، روشی برای تبدیل آن‌ها به عمل وجود ندارد. از این‌رو، ضعف اصلی بانک ایده‌­ها در فقدان کانالی برای توسعه ایده­‌ها به‌عنوان یک روش برای تولید نوآوری اجتماعی است. اما بانک ایده­‌های شهری می‌تواند به عملی کردن این نوآوری‌ها نزدیک شود. مثال موفق آن احداث بانک ایده­‌ها توسط دولت متروپل سئول درسال 2006 است. این بانک درسال 2007، 74 هزار پیشنهاد دریافت کرد(روزی 140 پیشنهاد). هر یک ازشرکت‌­کنندگان طی یک هفته پاسخی دریافت کردند. 1300 ایده به‌طور یکجا و بقیه به صورت جداگانه پذیرفته شدند. مثال‌­های پروژه‌­های موفق شامل راه‌­اندازی شرکت­‌های اجتماعی و پایین آوردن دستگیره­‌های دست در مترو برای مسافران کوتاه­ قدتر.