رشدمان

سرمایه­‌گذاری اجتماعی به ویژه مشاغل ویژه تأمین مالی و کمک­ مالی به برندسازی مشکوک هستند. معمولاً دولت‌­ها بخاطر صرف هزینه برای برندسازی مورد انتقاد قرار می‌­گیرند. حامیان مالی تمایلی به تأمین هزینه­ برای برندها و توسعه آن‌ها ندارند. با این وجود هر سرمایه‌­گذاری‌­ای استایل ظاهری خود را دارد. این بخشی از روش­ برقراری ارتباط آن­هاست. سرمایه­‌گذاری‌­های اجتماعی باید برندسازی را به‌عنوان امری ببینند که نشان­دهنده‌­ی حضور آن‌هاست و نظر مردم را جلب می‌کند. این اولین قدم برای گسترش ارتباطات و مراودات است.