رشدمان

بیشتر این نوآوری‌ها به سمت نوع جدیدی از اقتصاد می‌رود که برخی از عناصر قدیمی و بسیاری از عناصر جدید را ترکیب می‌کند که ما آن را به عنوان یک «اقتصاد اجتماعی» توصیف می‌کنیم، زیرا ویژگی‌هایی را درهم می‌آمیزد که با اقتصادهایی که مبتنی بر تولید و مصرف کالاها بنا شده، بسیار متفاوت است. ویژگی‌های کلیدی آن عبارتند از:

1ـ استفاده گسترده از شبکه‌های توزیع شده برای پایداری و مدیریت روابط با کمک پهنای باند، تلفن همراه و سایر وسایل ارتباطی.

2ـ مرزهای نامشخص بین تولید و مصرف.

3ـ تاکید بر همکاری و تعاملات مکرر، مراقبت و نگهداری به جای مصرف یکباره.

4ـ نقش قوی برای ارزش‌ها و مأموریت‌ها.

اقتصاد اجتماعی متأثر از دو مضمون اصلی است: اولی برگرفته از تکنولوژی است؛ توسعه­ اینترنت، ایجاد زیرساخت‌­های جهانی برای اطلاعات و ابزارهای شبکه­‌های اجتماعی و دیگری از دل فرهنگ و ارزش‌­ها می‌آید. تأکید روزافزون بر ابعاد انسانی موضوع، اولویت قرار دادن شخص، حق ابراز عقیده و شروع کار با فرد و روابط به‌­جای سیستم یا ساختار. این نوع از اقتصاد به‌­جای استفاده از ساختارهای متمرکز، از طریق سیستم­‌های توزیعی شکل‌ گرفته­ و چالش‌‌ها را نه با استانداردسازی و ساده­‌سازی تحمیل‌شده از مرکز، بلکه با تقسیم آن به منابع حاشیه‌ای یعنی به مدیران محلی و کارگران و همچنین خود مشتریان حل و فصل می‌کند. درنتیجه، نقش مشتری از یک بازیگر منفعل به یک بازیگر فعال تیدیل می‌شود: به یک تولید کننده در حق خود.
خریدهای خرده‌فروشی که به عنوان نقطه پایانی فرآیند خطی تولید انبوه پخش شده‌اند، به عنوان بخشی از یک فرآیند چرخشی تولید و بازتولید خانگی بازتعریف می‌شوند. به‌اصطلاح، مصرف‌کننده به عنوان یک تولیدکننده خانگی ـ آشپز، مادر، پرستار بچه، فروشنده، راننده، پرستار بیمارستان، باغبان، معلم یا دانش‌آموز – بدل می‌شود، شدیدا مستلزم چیزیست که انسانیت او را شکل داده است.