رشدمان

رسانه می‌تواند برای حمایت از نوآوری، حکم اکسیژن را داشته باشد یا اقدامات در زمینه‌­ی مشکلات اجتماعی را سرعت بخشد. فیلم حقیقتی ناخوشایند[1] اثر ال‌گور[2] آگاهی مردم را از خطر تغییرات اقلیمی بالا برد. فیلم طلای سیاه در مورد قهوه و فیلم آخر خط درباره­‌ی ماهیگیری نیز مثال­‌های خوبی از رابطه‌­ی بین فیلم­سازی و تحولات اجتماعی با اقدامات آشکار برای بینندگان هستند. مثال دیگری برای تسریع‌­بخشی رسانه‌­ای شامل برنامه‌­هایی است که حساسیت عمومی را افزایش داده و افراد را به کمپین‌های رسانه‌­ای گسترده­‌تر ترغیب می‌­کند. کتی به خانه می‌­آید[3] در دهه­‌ی 1960 در بخش درام بی­‌بی‌­سی که باعث افزایش آگاهی در مورد بی‌­خانمان‌­ها شد نمونه‌های مهمی از این نوع تکنیک است. همچنین در سال 1989 بخش مستند بی­‌بی‌­سی جان دیوانه نیست[4] را پخش کرد که درباره‌­ی مرد جوانی بود که از سندروم تورت رنج می‌­برد و تلاش می‌­کرد که برخی سوءبرداشت­‌ها را در مورد این اختلال نشان دهد.

[1] An Inconvenient Truth

[2] Al Gore

[3] Cathy Come Home

[4] John’s Not Mad