رشدمان

جایی که جریان درآمد در آینده کاملاً روشن است، وام­‌ها اغلب بهترین شکل تدارک مالی هستند. در اقتصاد اجتماعی روش‌های وام­‌دهی وجود دارد که شامل چرخه‌­ی وام و پس­‌انداز است، اما بخش اعظم وام­‌هایی که اکنون به سرمایه‌­گذاری‌­های اجتماعی تخصیص داده می‌شود، از سازمان­‌های تأمین مالی ویژه‌ای تأمین می‌­شوند که بعضی اوقات به دنبال تامین امنیت(معمولاً ازطریق دارایی) و گاهی ارائه وام علی‌رغم قراردادها هستند. گزینه‌­های مختلف تأمین مالی وام بسته به شکل سازمانی و برای موسسات خیریه، شرکت‌های عام‌المنفعه، اسپیندها^[1]، بنگاه‌­های خصوصی متفاوت است. در این میان می‌توان به وام تملک سرمایه(بعنوان مثال ملک)، سرمایه­‌ی ریسک(مانند تلاش برای جمع‌­آوری سرمایه یا جستجوی قراردادهای جدید)، فاکتورسازی (مرتبط با ارزش­‌های قرارداد) و ضمانت وام(که ضمانتی بین 70 تا 85 درصد دارد) اشاره کرد. در حال حاضر(2010) تهیه وام در مقیاس 25 تا 500 هزار دلار برای پروژه‌­های اجتماعی در بسیاری از کشورها روشی معقول و منطقی است.

[1] شرکت یا موسسه‌­ای که از دل شرکت یا موسسه دیگری بوجود می‌­آید.